در سال 1936 میلادی (1314 شمسی) کوزه ی عجیبی در نزدیکی شهر باستانی تیسفون در جنوب شرقی بغداد کنونی کشف شد. ارتفاع کوزه 14 سانتی متر و قطر آن 8 سانتی متر بود. در وسط کوزه لوله ای مسی به ارتفاع 9.8 سانتی متر و قطر 2.6 سانتی متر و در وسط این لوله ی مسی، میله ای آهنی به طول 7.5 سانتی متر قرار داشت که هر دوی آن ها با قیر در جای خود محکم شده بودند. یک دیسک مسی هم در ته لوله ی مسی موجود بود.

از زمان کشف آن نظریه های زیادی درباره ی کاربرد آن بیان شده است. در سال 1940، ویلهم کونیگ، رئیس آلمانی موزه ی ملی عراق، نظریه ی بسیار جالب و تعجب آوری را مطرح کرد. کونیگ فکر می کرد که این کوزه یک پیل الکتریکی یا باتری است که برای آبکاری طلا یا نقره به کار می رفته است. آبکاری فرآیند روکش‌ دهی فلزی با احیا کاتیون بوسیله جریان الکتریکی و نشاندن آن بصورت یک لایه روی ماده‌ای دیگر مانند فلز است. بر اساس نظریه ی کونیک، در سال 1940، ویلارد گری ماکتی از این کوزه درست کرد و محلول مس سولفات را درون آن ریخت. او ثابت کرد که این کوزه می تواند جریان الکتریکی برقرار کند. بعد از جنگ جهانی دوم چندین باتری باستانی دیگر نیز در همان قسمت های عراق کشف شدند. به دلیل این که این کوزه در نزدیکی شهر بغداد کنونی کشف شده بود به باتری بغداد هم معروف شد.

بقیه در ادامه مطلب . . .

اینک که من از دنیا می روم، بیست و پنج کشور جز امپراتوری ایران است و در تمامی این کشورها پول ایران رواج دارد و ایرانیان درآن کشورها دارای احترام هستند و مردم آن کشورها نیز در ایران دارای احترامند، جانشین من خشایارشا باید مثل من در حفظ این کشورها کوشا باشد و راه نگهداری این کشورها این است که در امور داخلی آن ها مداخله نکند و مذهب و شعائر آنان را محترم شمرد .

اکنون که من از این دنیا می روم تو دوازده کرور دریک زر در خزانه داری و این زر یکی از ارکان قدرت تو می باشد، زیرا قدرت پادشاه فقط به شمشیر نیست بلکه به ثروت نیز هست. البته به خاطر داشته باش تو باید به این حزانه بیفزایی نه این که از آن بکاهی، من نمی گویم که در مواقع ضروری از آن برداشت نکن، زیرا قاعده  این زر در خزانه آن است که هنگام ضرورت از آن برداشت کنند، اما در اولین فرصت آن چه برداشتی به خزانه بر گردان .

مادرت آتوسا ( دختر کورش کبیر ) بر گردن من حق دارد پس پیوسته وسایل رضایت خاطرش را فراهم کن

بقیه در ادامه مطلب . . .

به هر روی «مزاحم» ‎‎یکی از معروف‎ترین و محبوب‎ترین قصه‎های بورخس به شمار می‎آید. از اهالی ادبیات گذشته، بسیاری شیفتگان سینما در ایران و به خصوص علاقمندان سینمای….
داستان کوتاهی از ادبیات امریکای لاتین (ترجمه: احمد میرعلائی)
بورخس نیاز به معرفی ندارد، نویسنده‎ای که به قول خودش، همواره به عنوان کسی شناخته می‎شد که جایزه نوبل به او نداده‎اند! جایزه‎ای که بی‎اغماض چیزی به اعتبار بورخس نمی‎افزود، و چه بسا خود اعتبار بیشتری می‎یافت و این سوال همیشگی باقی نمی‎ماند که چرا به بورخس جایزه نوبل داده نشد؟!

به هر روی «مزاحم» ‎‎یکی از معروف‎ترین و محبوب‎ترین قصه‎های بورخس به شمار می‎آید. از اهالی ادبیات گذشته، بسیاری شیفتگان سینما در ایران و به خصوص علاقمندان سینمای کیمیایی نیز به این داستان عنایتی ویژه دارند، چرا که منبع اقتباس مسعود کیمیایی بوده برای ساخت یکی از بهترین و  شاعرانه‎ترین فیلمهایش به نام «غزل» که در سال ۱۳۵۵ ساخته شد.

بقیه در ادامه مطلب . . .