یکصدمین سال ظهور نابغه سینما، چارلی چاپلین

«نمی‌خواهم یک امپراتور باشم... نمی‌خواهم برکسی حکومت کنم. می‌خواهم به انسان‌ها کمک کنم... می‌خواهیم با خوشی دیگران زندگی کنیم، نه بدبختی‌شان. نمی‌خواهیم از دیگران متنفر باشیم... مسیر زندگی می‌تواند زیبا و آزاد باشد. اما راه را گم کردیم. حرص، روح انسان‌ها را مسموم کرده... ما بسیار فکر می‌کنیم و بسیار کم احساس می‌کنیم. به انسانیت بیش از ماشین‌‌آلات نیازمندیم و به مهربانی بیش از زیرکی. بدون‌ اینها زندگی سخت خواهد شد و راهمان را گم خواهیم‌ کرد... تنفر انسان‌ها خواهد گذشت و دیکتاتورها خواهند مرد و قدرتی که آنها از مردم گرفته‌اند به مردم بازخواهد گشت. با مرگ انسان‌ها، آزادی نخواهد مرد... سربازان! خودتان را به دیکتاتورها نسپارید. مردانی که شما را تحقیر می‌کنند و به بردگی می‌کشند، زندگی‌تان را تحت‌کنترل قرار می‌دهند. به شما می‌گویند که چه‌کار کنید و چگونه بیندیشید و چه‌چیزی را حس کنید... خودتان را به این انسان‌های غیرطبیعی نسپارید. مردان ماشینی، با ذهنی ماشینی و قلب‌های ماشینی. شما ماشین نیستید. شما عشقی انسانی در وجودتان دارید... سربازان! برای بردگی نجنگید! برای آزادی بجنگید!... شما! شما مردم قدرت دارید. قدرت خلق ماشین‌ها را، و قدرت خلق شادی را... بیایید تا متحد شویم و برای دنیایی جدید بجنگیم. دنیایی که به انسان‌ها فرصت کارکردن، به جوانان آینده و به سالمندان امنیت می‌دهد... بیایید برای آزادی دنیا بجنگیم.»