چه بوي بدي

عرق پا به تنهايي بوي چندان نامطبوعي ندارد؛ مشكل وقتي است كه باكتري‌ها و قارچ‌هاي روي پوست پا شروع به شنا در حوضچه طبيعي حاصل از عرق كرده، براي ايجاد واكنش‌هاي شيميايي به يكديگر بفرما مي‌زنند.

افرادي كه اين حوضچه‌هاي طبيعي را در پاهاي خود فراهم مي‌آورند، معمولا خود متوجه بوي آن نمي‌شوند و درد با درمان اينجاست!.

ديگران در محذوريت‌هاي ادبي، تعارفي و... به جاي تذكر و يادآوري، آدم را بي‌مبالات و كثيف دانسته، به مرورِ نسبت‌هاي موجود در شجره افراد در ذهنشان روي مي‌آورند! براي حفظ آبروي خود و شجره خود به انجام اين اعمال و مناسك روي آوريد:

پوشيدن جوراب نخي، عرق و ورق مرده پوست را، همراه با باكتري و قارچ يكجا جذب مي‌كند و تا حدودي مانع نشر بو مي‌شود.

به محض دست دادن فرصت، پاهايتان را با آب خنك و صابون بشوييد. آب خالي بي‌فايده است، زيرا استخر و جكوزي بهتري براي شناي باكتري‌ها فراهم مي‌آورد اما صابون اگر معمولي باشد، كافي است.

هنگام شست‌وشو، لاي انگشتان پا را نيز با آب و صابون بشوييد. پس از شست‌وشو، حتما پاها و بويژه لاي انگشتانتان را خشك كنيد. از پوشيدن كفش در حال خيسي پا پرهيز كنيد.