پدر! مادر! من عاشق شدم

مجله تندرستی: قدیم ها تا روز عقد و عروسی، بعضی عروس و دامادها حتی قیافه همدیگر را هم نمی دیدند و بدون گله و شکایتی سر خانه و زندگی شان می رفتند اما داستان ازدواج های امروزی فرق دارد.

خیلی از جوان ها خودشان برای آشنایی با یکدیگر اقدام کرده و سپس خانواده ها را در جریان می گذارند اما اینکه چگونه این موضوع را با خانواده در میان بگذارند، بحثی است که در ادامه می آید. پرویز رزاقی، روان شناس و مدرس دانشگاه به جوانان توصیه می کند که چگونه تمایل خود به ازدواج را با خانواده هایشان در میان بگذارند.
پیش زمینه هایی که باید فراهم شود

* جوانان قبل از انتقال موضوع ازدواج با خانواده ها، باید چند نکته را درنظر بگیرند تا بتوانند به سوال ها و نگرانی های آن پاسخ دهند:
* قبل از هر چیز باید شناخت کافی از فرد موردنظرشان داشته باشند. این شناخت نیز باید براساس منطق و اطلاعات علمی صحیح باشد.
* از نظر ظاهری با هم تناسب داشته باشند و از نظر تحصیلی فاصله زیادی با هم نداشته باشند.

* پسر، خدمت سربازی را انجام داده است یا نه؟

* هر دو نفر به بلوغ و استقلال اقتصادی رسیده اند یا نه؟

* یکدیگر را از لحاظ ویژگی های شناختی و خلقی بررسی کرده با شند؛ یعنی اینکه طرف مقابل عصبی است یا نه؟ و خیلی موارد دیگر.

* به خاطر جبران ناکامی های گذشته دست به این ازدواج نزنند.

* مسائل مذهبی و دینی را در نظر بگیرند؛ مثلا اگر پسر معتقد به حجاب کامل چادر باشد و دختر این موضوع را رعایت نکند، در آینده مشکل برایشان پیش می آید.

سیاست عقلی و زبانی

* برای مطرح کردن موضوع ازدواج با خانواده باید سیاست عقلی و زبانی به کار برد. این موضوع به هیچ وجه به معنای دروغ گفتن و پنهان کردن حقیقت نیست بلکه به این هدف است که حریم ها شکسته نشوند اما جوان بتواند حرف دلش را بزند؛ در این مورد نکاتی را رعایت کنید:
مخفی کاری نکنید و مساله را با آرامش مطرح کنید.

* موضوع را بین خودتان تمام شده فرض نکنید. چون اگر با مخالفت خانواده مواجه شوید از فرد مقابل دفاع می کنید و این موضوع مقاومت خانواده را در پی دارد؛ پس بهتر است یک راه بازگشت برای خودتان باز بگذارید.

* جملاتی را از قبیل اینکه من حتما می خواهم با این فرد ازدواج کنم مطرح نکنید. چون این جملات شما را به هم نمی رساند فقط وضع را وخیم تر می کند.

* اگر دختر موضوع را مطرح می کند باید این سوال را از مادر بپرسد که شما فکر می کنید سن من برای ازدواج مناسب است؟ نظر شما چیست؟ نباید حکم کند و بگوید یک پسری هست که من او را می شناسم و می خواهد به خواستگاری ام بیاید. ابراز مساله به این شکل سبب مقاومت خانواده می شود.

* اگر پسر موضوع را مطرح کرده، به دلیل پسربودن، نوع گفت و گو هم تفاوت می کند. او باید شغل مناسب داشته باشد، سربازی اش را هم رفته باشد. باید از پدر یا مادرش سوال کند که به نظر شما دختری که برای خودم درنظر گرفته ام مناسب است؟ من با او رشد می کنم؟ باتوجه به نکاتی که گفتم این دختر در صورت همسری من، آبروی خانواده مان را حفظ می کند؟

* پدر یا مادر با این سوال ها عملا درگیر موضوع می شوند و این موضوع به ذهنشان خطور می کند که فرزندم از من درمورد ازدواجش استمداد طلبیده است. با این نوع درخواست اعضای خانواده این احساس را دارند که در زندگی فرزندشان مفید هستند.

* اگر از نظر اقتصادی، فرهنگی و طبقاتی اختلافی میان خود و طرف مقابلان می بینید این موضوع را حتما به پدر بگویید. اگر پدر طرف کم سواد است و پدر خودتان استاد دانشگاه است یا طرف مقابل پنج خواهر و برادر دارد و شما تک فرزند هستید، قبل از اینکه خانواده ها با هم رو به رو شوند، با خانواده مطرح کنید.

* شرایطی را فراهم کنید که خانواده شما بتوانند درباره طرف مقابلتان تحقیق کنند. برای این موضوع مقاومت نکنید. این کار خانواده یعنی اینکه شما برای آنها مهم هستید.

* درصورت مطلوب بودن نتیجه تحقیق دو خانواده، به هم فرصت دهید تا یکدیگر را در مجالس مختلف و مراسم ها بهتر بشناسید. با دعوت کردن خانواده طرف مقابل برای صرف شام و برگزاری مهمانی های کوچک خانواده ها بیشتر فرصت شناخت یکدیگر را پیدا می کنند. اگر پدر بعد از تحقیق کافی نه بگوید، حرف او برای شما قابل پذیر تر است. در چنین شرایطی نگذارید آرامش خانواده به هم بریزد و کار را به توهین و پرخاشگری نکشانید.

* اگر با واکنش تند خانواده رو به رو شدید، نباید دفاع کنید. بهتر است در فرصت دیگری باتوجه به ویژگی های روانشناختی خانواده، موضوع را با لحن مناسب و در مکانی که آسیب زا نباشد دوباره مطرح کنید و دلایل مخالفت را از خانواده جویا شوید. در جلسه ای که با حضور اعضای خانواده برگزار شده نباید پرخاشگری کنید. اگر به انتخابی که کرده اید اعتقاد دارید و می دانید انتخاب درستی است، باید خانواده را متقاعد کنید اما نه با قهر و دعوا.

ویژگی های یک خانواده موفق

در یک تعریف کلی خانواده ای موفق است که ارتباط بین اعضا و ازدواج هایی که درون این رکن مهم جامعه صورت می گیرد نیز موفق باشد.

** در خانواده های موفق اعضای خانواده گوش شنوا دارند، همدیگر را تایید می کنند و به حرف ها و نظرات یکدیگر احترام می گذارند.

** خوش مشرب هستند، احساس مسوولیت می کنند، درست را از نادرست تشخیص می دهند، محبت و تنبیه در این خانواده ها به اندازه است.

** فرهنگ گفت و گو وجود دارد و به اخلاق پایبندی دارند.

با شرایطی که گفتیم وقتی یکی از اعضای خانواده جوان یا نوجوان مشکل یا مساله را در درون خانواده مطرح می کند همه مشورت می کنند تا او به نتیجه مقولی برسد. در چنین خانواده ای، فرزند علاقه خود را به یک فرد و ازدواج با او پنهان نمی کند. وقتی به سنی برسد که نیاز به ازدواج کردن دارد به راحتی واقعیت را بیان می کند.

اگر جوانی با این موضوع مواجه شود و نتواند به راحتی تصمیم بگیرد و حرف دلش را به خانواده اش منتقل کند، دلیلش این است که او مهارت ابراز این موضوع را کسب نکرده است. این مساله برمی گردد به اینکه اگر این فرد مهارت زندگی را به درستی در خانواده و جامعه آموزش دیده بود، بدون به وجودآمدن مشکلی مساله را با خانواده اش مطرح می کرد. برای سرگرفتن یک ازدواج مراحل مختلفی وجود دارد که باید به آنها توجه کرد:

** آماده سازی خود، آماده سازی والدین، مرحله شناسایی همسر، مرحله آشنایی، مرحله عقد و عروسی

بحث ما درباره مرحله سوم به بعد است؛ یعنی زمانی که دختر و پسر انتخابشان را کرده اند و حالا می خواهند پدر و مادرشان را در جریان موضوع قرار بدهند. یعنی برگشت به مرحله دو. اگر فردی درگیر این حالت شده باشد ابتدای امر باید خودش را باور داشته و به مرحله ای از رشد عقلی و جسمی رسیده باشد که بتواند به راحتی تصمیم بگیرد و سپس والدینش را در جریان بگذارد. اگر نتواند موضوع را با پدر و مادرش مطرح کند، این فرد هنوز برای امر ازدواج آماده نیست. اگر کسی غیر از این روال، عمل کند، مطمئنا مخفی کاری کرده است که تبعات سویی به دنبال دارد و همه را درگیر خود خواهد ساخت.

منبع:برترین ها